zaterdag 22 oktober 2016

Jan Wellens: schilder, graficus-linosnijder, tekenaar en humanist

Tekst: Gilbert Putteman
Foto's: Helena Toscano

De naam Jan Wellens dekt vele ladingen: schilder, graficus-linosnijder, tekenaar en humanist. In deze bijdrage beperk ik me tot enkele beschouwingen m.b.t. zijn teken- en grafische kwaliteiten. Jan Wellens woont en werkt in Vilvoorde, meer bepaald in de schaduw van de watertoren.






Jan ken ik reeds jaren. We delen dezelfde passie nl. kunst in de meest ruime zin van het woord. Ikzelf schrijf en praat erover en Jan doet het. Zijn palmares oogt indrukwekkend. Zijn werk bestaat op zichzelf. Het behoeft geen uitgebreide tekst, omhulsel of excuus. Zijn werk geeft zijn innerlijke weer. Ook heeft het een verhalend element. Hij wil iets meedelen, iets aanklagen. Hij nodigt ons uit om te kijken, te blijven kijken of beter nog om te zien, titel overigens van zijn tweede boek, waaraan ik mocht meewerken. Zijn instelling ten opzichte van kunst is steeds dezelfde gebleven. "Regarder, écouter, lire" luidt de titel van één van de boeken van Claude Levi-Strauss. Daar kan hij zich volledig in terugvinden.


Jan heeft een onuitputtelijke verbeelding. In zijn atelier wordt er niet alleen gewerkt, maar ook nagedacht. Met een liefdevolle  genadeloosheid gooit hij zich op het uitwerken van het thema van 'de condition humaine'. Met veel passie wil hij het menselijk bestaan doorgronden. In zijn omvangrijk oeuvre hult en verhult hij. Beter dan wie ook weet hij dat de belangrijkste emotie de liefde is.


Het treft dat ook in zijn grafisch en tekenkundig oeuvre deze kunstenaar altijd opnieuw vrouwen uitbeeldt. Jan heeft veel aandacht voor het vrouwenlichaam en dit tot in de kleinste details. Doorheen zijn vrouwen sublimeert hij de erotiek, de sensualiteit. Zijn erotische voorstellingen laten nooit enige twijfel bestaan. Passioneel is hij met zijn thema bezig. Hij heeft een feilloos gevoel voor het juiste moment. Vaak wordt er in zijn vrouwenwereld veel gesuggereerd. Een beha, een slipje,een paar schoenen achteloos achtergelaten. Zij wachten op de komst van een minnaar of iets anders ... De vrouwen van Jan hunkeren naar een partner. Dit is althans een mogelijke interpretatie. Gelukkig is kunst geen exacte wetenschap. Voor Jan is dit veeleer een vorm van communicatie, waarbij de ontvanger zelf mag kiezen wat de boodschap is.


Jan werkt veel op papier. Dit heeft het grote voordeel dat men overal en in om het even welke omstandigheid kan werken. Tekeningen kunnen soms sterker zijn dan schilderijen. De tekeningen van Jan zijn gemaakt door een mens voor een ander mens. Soms zijn de door hem getekende figuren ondeugend. Ze nodigen uit tot de verleidingsdans. Kortom, ook in zijn tekeningen speelt zich heel wat af: vreugde, verdriet, erotiek.

Hieronder vinden jullie een link naar een filmpje waar jullie Jan in volle activiteit kunnen waarnemen: https://www.youtube.com/

Jan is ook een uitstekend graficus. Grafiek vormt een belangrijk onderdeel in zijn oeuvre. Ik beschouw hem als een waardige opvolger van Frans Masereel. In zwart-wit slaagt hij erin zijn gevoelens op een meesterlijke wijze te verklanken. In zijn grafisch werk is Jan ook uitermate sociaal en dit in de beste traditie van heel wat van zijn illustere voorgangers. In een indrukwekkende reeks lino's behandelt hij de thematiek van het ouder worden en meer bepaald van diegenen die zich een rusthuis bevinden. Dagenlang heeft Jan de bejaarden in een rusthuis mogen volgen. Hij heeft de droefheid in hun gelaat kunnen waarnemen, de vereenzaming, het wachten op de dood. Ook heeft hij kunnen kennis maken met de gevolgen van de ziekte van Alzheimer, door Erwin Mortier in één van zijn boeken omschreven als volgt :  "... er heerste in het rusthuis een zachte klaagzang van vrijwel geruisloos, alarmerend verval ...". Ook die gevoelens heeft Jan in hogervermelde reeks verwerkt.


Via zijn lino's en grafisch werk slaagt Jan erin de grote massa te bereiken. Jan Wellens behoort tot die generatie kunstenaars voor wie het metierschap enorm belangrijk is. Kunst en ambacht zijn bij hem onafscheidelijk verbonden. De volgende keer gaan we op atelierbezoek bij een kunstenares ,wiens naam ik nog niet onthul, maar die gedurende jaren zeer intensief gewerkt heeft aan een oeuvre, hetwelk absoluut verdient om aan een groot publiek getoond te worden. Meer bepaald begeven we ons naar de Xavier Buissetstraat in Vilvoorde. U blijft ons toch ook volgen?





Geen opmerkingen:

Een reactie posten