woensdag 23 maart 2016

Op atelierbezoek bij Ulrike Bolenz, kunstenares met een uitgesproken internationaal profiel

Tekst: Gilbert Putteman
Foto's: Helena Toscano en Yves Collin
Reportage: Ring TV

Schrijven over kunst is voor mij aftasten, met omzichtigheid en vooral met veel schroom. Ulrike Bolenz werkt en woont in Vilvoorde. Ze heeft haar atelier in de Marius-Duchéstraat, in een oude garage te midden van een multiculturele bevolking. Hier voelt ze zich thuis. Aan de binnenmuur in haar atelier hangt nog steeds de originele plaat "Ubo", die verwijst naar een merk van autobanden. Het toeval wil dat Ulrike vroeger haar werk ondertekende met de initialen 'Ubo'.


Haar werk is doorheen de jaren fel geëvolueerd. Meer en meer wordt het opgemerkt op de nationale en internationale kunstscène. Ulrike werkt dag en nacht. Sam Dillemans, die andere bekende kunstenaar, vertelde me ooit dat schilderen meer dan een voltijdse bezigheid is. Het is zeker geen 'nine to five' job! Kunst is voor Ulrike de motor van haar bestaan. Soms heeft kunst ook te maken met vertwijfeling en steeds weer opnieuw beginnen.

Hoewel buiten op straat het leven gewoon verdergaat, heerst er in haar atelier een sfeer van "eenzaamheid" en "sacrale stilte". Het licht is optimaal. De schilderijen zijn langs de muren opgestapeld, wachtend om verzonden te worden naar één of andere internationale bestemming.


Haar atelier maakt indruk. Het is duidelijk dat het voor haar meer dan een werkruimte is. Het is een plek waar nagedacht wordt, waar creatieve ideeën ontstaan die achteraf op het doek geprojecteerd worden.

Bij het binnenkomen wandelt de toeschouwer als het ware doorheen de schilderijen, doorheen de installaties ... Je wordt opgenomen in haar leefwereld. Comfort en uiterlijk vertoon hebben voor deze kunstenares geen enkel belang. Zij is gepassioneerd bezig met haar vak. Al het overige is bijzaak. Haar focus is gericht op de wereld. Ze heeft internationale ambities. Ze is de Vlaamse klei al lang ontgroeid. Ze is erin geslaagd om, zoals Eric Antonis, gewezen schepen van Cultuur bij de stad Antwerpen bij zijn afscheid het zo mooi formuleerde, "te ontsnappen aan het lokale geniale".


Naast haar klassiek oeuvre, waarvoor ik gemakkelijkheidshalve naar haar website verwijs, profileert ze zich meer en meer als een uitmuntende portrettiste. Naar aanleiding van haar solotentoonstelling in 2014 in het Kasteel Ter Ham te Steenokkerzeel verraste ze iedereen met de 3 prachtige schilderijen die ze realiseerde rond wijlen Jean-Luc Dehaene.

Thans heeft ze zichzelf overtroffen met het portret van Herman Van Rompuy, gewezen eerste voorzitter van de Europese Raad. In maart en in aanwezigheid van de pers en vrienden uit de economisch-culturele en politieke wereld (o.m. Iwona Malevicz uit het buitenland) werd dit in Living Tomorrow door Ulrike aan Herman overhandigd. Die was onder de indruk (wat je ook kunt zien in de onderstaande reportage van Ring TV/Rubriek Kris-Kras 15 maart 2016).
 


Portretkunst is een eeuwenoud genre waartoe slechts weinigen zich geroepen voelen. Dit genre vergt métierschap, inlevingsvermogen en nog zoveel meer. Voor deze kunstenares is een portret nooit een fotografische weergave. Haar aangrijpende portretten zijn nooit afgeborsteld. Ze schildert bijna uitsluitend met de handen. Soms wordt de verf als het ware op het doek gewreven. Dit verklaart waarom haar portretten getuigen van diepgang en karakter. Wanneer je ze van kortbij bekijkt, brokkelt de materie als het ware uit elkaar.

Voor Bolenz is een portret nooit vrijblijvend. Dit was ook het geval toen ze het portret van Herman Van Rompuy schilderde. Met grote concentratie en ontroering is ze erin geslaagd door te dringen tot het innerlijke van de geportretteerde. Op groot formaat heeft ze het portret van deze staatsman, eerste voorzitter van de Europese Raad, asceet, dichter, schitterende intellectueel en politicus vastgelegd voor het nageslacht. De verf is met zwier en bravoure in snelle en brede gebaren op het doek uitgesmeerd. Naar haar werk moet je kijken met elke vezel van het oog!


Voor mij is Ulrike Bolenz een virtuoze met gratie in haar handen. De aandachtige toeschouwer zal opmerken dat het portret van Herman Van Rompuy ernst en rechtvaardigheid uitstraalt. Zijn blik heeft iets visionairs. Wanneer je als kunstenares over die kwaliteiten beschikt, is het niet verwonderlijk dat je meer en meer in allerlei interessante kringen opgemerkt wordt. Het is dan ook boeiend dat zo iemand in Vilvoorde woont.

Ook hebben we meteen aangetoond dat in de Zennestad heel wat artistiek talent aanwezig is. In mijn speurtocht doorheen Vilvoorde ontmoet ik nog heel wat andere interessante persoonlijkheden. Helena Toscano vergezelt me daarbij. Opnieuw is ze erin geslaagd om dit alles op een sublieme wijze fotografisch vast te leggen. Binnenkort volgt er een nieuw atelierbezoek bij een andere kunstenaar die in onze stad woont. Blijf ons volgen. Samen laten we het licht schijnen op creatief Vilvoorde, op al die verborgen talenten!



Yves Collin, Gilbert Putteman, Herman Van Rompuy en Ulrike Bolenz

Geen opmerkingen:

Een reactie posten